Σάββατο 11 Απριλίου 2009

ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Πατήστε την παρακάτω διεύθυνση και δοκιμάστε τις γνώσεις σας στα συνώνυμα

http://users.thess.sch.gr/salnk/online/glossa/glossasyn1.htm

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ



Την Κυριακή των Βαΐων γιορτάζουμε την είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Ο κόσμος Τον υποδέχτηκε κρατώντας βάγια (κλαδιά από φοίνικες).. Άλλοι έκοβαν κλαδιά από δέντρα και τα έστρωναν στο δρόμο που περνούσε ο Κύριος και Τον ακολουθούσαν. Τα βάγια σήμαιναν την νίκη του Χριστού κατά του διαβόλου και του θανάτου. Την ημέρα αυτή οι εκκλησίες στολίζονται με βάγια ή άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Ο ιερέας μετά την λειτουργία μοιράζει στους πιστούς σταυρούς φτιαγμένους από βάγια, τα οποία εκείνοι φυλάνε στο εικονοστάσι τους. Τέλος την Κυριακή των Βαΐων τρώγεται ψάρι και γι΄αυτό το τραγούδι των παιδιών λέει: «Βάγια- βάγια των βαγιών Τρώνε ψάρι και κολιό Και την άλλη Κυριακή τρων το κόκκινο αυγό»

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ



Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ολοκληρώνεται και καταλήγει σε δυο λαμπρές, εόρτιες ημέρες, ή μάλλον σε μια διπλή εορτή. Είναι το Σάββατο του Λαζάρου, κατά το οποίο μνημονεύουμε την έγερση του επιστήθιου φίλου του Χριστού Λαζάρου, και η Κυριακή των Βαΐων, που εορτάζουμε τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα έξι μέρες πριν προδοθεί και υποστεί το σταυρικό θάνατο. Ο Χριστός βρισκόταν μακριά από την Ιερουσαλήμ όταν πέθανε ο Λάζαρος, και μόλις τέσσερις μέρες αργότερα έφθασε στη Βηθανία όπου συνάντησε τις αδελφές του Λαζάρου, τη Μάρθα και τη Μαρία, και τους στενοχωρημένους και κλαμένους φίλους του. Ο Χριστός διέταξε να απομακρυνθεί η πέτρα που σκέπαζε τον τάφο. Και όταν αφαιρέθηκε η πέτρα, «φωνή μεγάλη εκραύγασε Λάζαρε, δεύρο έξω, και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις...». Ποιο είναι το νόημα αυτού του γεγονότος που η Εκκλησία γιορτάζει τόσο λαμπρά, τόσο πανηγυρικά, τόσο νικητήρια το Σάββατο του Λαζάρου; Πώς μπορούμε να συμβιβάσουμε τη θλίψη και τα δάκρυα του Χριστού με τη δύναμη να εγείρει τους νεκρούς;Με ολόκληρο τον εορτασμό η Εκκλησία επαναλαμβάνει πως ο Χριστός κλαίει επειδή, βλέποντας το θάνατο του φίλου Του, βλέπει επίσης και τη νίκη του θανάτου πάνω σ ολόκληρο τον κόσμο. Κατόπιν έρχεται η εντολή, «Λάζαρε, δεύρο έξω»! Εδώ έχουμε το θαύμα της αγάπης που θριαμβεύει πάνω στο θάνατο, ακούμε μια εντολή που αναγγέλλει τον πόλεμο του Χριστού κατά του θανάτου, μια υπόσχεση πως ο ίδιος ο θάνατος θα καταστραφεί και θα εξαφανιστεί. Ο ίδιος ο Χριστός, που σημαίνει ο ίδιος ο Θεός, η ίδια η αγάπη και η ζωή, για να καταστρέψει το θάνατο και το σκοτάδι του, κατεβαίνει στον τάφο, για να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο το θάνατο, για να τον εκμηδενίσει και να μάς χαρίσει την αιώνια ζωή την οποία ο Θεός μάς δημιούργησε να κατέχουμε.